İkiÇiftSıfırYediTireİki

Hayatımın bir dönemi daha sona eriyor...

Belki de en güzel yıllarımın beşte ikisi, en çok keyif alacağımın zamanın yüzde kırkı ve önemli sorumlulukları gerçek anlamda yaşamadan geçirebileceğim günlerin yirmide sekizi...


Üniversitemin beş yılının ikincisi son finallerde kullandığımız kalemlerimizin uçları gibi eriyip bitti. Öyle bir uç ki -anasını satayım- bitince arkanı dönüp arkadaşlarına "Sıfıryedisi olan var mı?" da diyemiyorsun... Geri gelmiyor çünkü.. Kalemin öteki tarafını çevirince "Rotring" yerine "Yaşam" yazıyor çünkü... Yaşam, geçen her saat ile her gün ile her dönem ile biraz daha kısalıyor. Arkana baktığında da gördüğün çoğu zaman "keşke"ler oluyor.


"Keşke"ler...

Kafamdaki keşkeler bir araya gelip oturum açsalar beynimin içinde cumhurbaşkanı bile seçebilirler aralarından birini...

Her gece yatarken ilacımı içemedim, kilo veremedim, dişlerimi fırçalayamadım, düzenli spor yapamadım, işletme kulübüne gidemedim, almancaya yeteri kadar ilgi gösteremedim, blog yazamadım, iyi bir sevgili olamadım, çoğu zaman iyi bir arkadaş da olamadım, çok çalıştım az eğlendim, az eğlendim çok çalıştım, bilgisayardan kurtulamadım, eski dostlarımı arayamadım, geleceğim için çok fazla şey yapmadım, yeteri kadar gezemedim, Kanlıca'da yoğurt yiyemedim ve...

Bir yıl daha büyüdüm...

Bütün bu yaşanmamışlıklarla, becerilememişliklerle bir yaşıma daha girdim.

Neler yaptım peki bunları yapamazken?...

Çok şey...

En önemlisi adam olmaya çalıştım... Büyük görünmeye ve artık büyümeye çalıştım...

Geçen sene ondokuz diyordum yaşımı soranlara; artık yirmi diyorum.

Geçen sene seksenyediliyim diyordum kaçlısın diyenlere artık seksensekizliyim demek istiyorum.

Ama ben hala seksenyediliyim.

Ve sene ikibinyedi...

Pardon...



2007 ...